ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه

پنجشنبه, ۲۴ خرداد ۱۴۰۳، ۰۹:۴۹ ق.ظ علی اصغر شمیمی در باب اصحابش  از سخنان آن حضرت علیه السّلام است (در اینکه ستمگر بالأخره کیفر خواهد دید و خداوند از او بازخواست خواهد نمود سپس لشگر خویش را براى سهل انگارى در جنگیدن با معاویه و لشگر او توبیخ و سرزنش مى ‏فرماید:  (1اگر خداوند ستمگر را مهلت دهد هرگز از مؤاخذه و بازپرسى از او نمى ‏گذرد و در بین راهش و جاى غمّ و اندوه گلوگیر که نگذارد آب دهان فرو دهد (در سختی هاى دنیوىّ یا موقع سختی هاى مرگ) در کمین گاه است (گویا سر راه بر او گرفته تا در وقت مقتضى او را بکیفر رساند)2) آگاه باشید سوگند بآن کسی که جان من بدست قدرت و توانائى او است این گروه (لشگر شام) بر شما غلبه خواهند نمود، نه از براى آنکه آنها از شما بحقّ سزاوارترند، بلکه از جهت عجله ایشان است براى بدست آوردن باطل (انجام فرمان) امیرشان (معاویه) و دیر جنبیدن شما براى حقّ من (خلاصه سبب غلبه آنان اتّفاق و پیروى از رئیسشان است و شکست شما بر اثر نفاق و اختلاف و نافرمانى از امیرتان مى ‏باشد، پس مدار فتح و فیروزى در جنگ و در هر امرى اتّفاق و اجتماع بر انجام فرمان رئیس و بزرگ قوم است، نه بر درستى و نادرستى عقیده و ایمان که اگر چنین بود هرگز اهل شرک بر اهل توحید ظفر نمى ‏یافتند در صورتیکه مى ‏بینیم بسیارى از کفّار و منافقین بر مسلمین و مؤمنین در کارها غلبه و پیشروى دارند)3) و هر آینه امّتها و رعیّتها (ى هر پادشاه و امیرى) شب را صبح میکنند در حالیکه از ستم رؤساى خود ترس دارند (که مبادا بواسطه نافرمانى آنان را کیفر دهد و از این جهت همواره مطیع و فرمانبردار رؤساى خویش بوده و در هر امرى پیش مى ‏روند) و من شب را صبح میکنم در حالیکه از ستم رعیّت خود ترس دارم (چون از خدا مى‏ ترسم و ب ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه...

نفرین به مسلمان و مخفى نماند که دعاى بد و نفرین به مسلمانان کردن نیز مانند لعن کردن است و مذموم است و خوب نیست حتى بر ظلمه، مگر در صورتى که از شرّ و ضرر او آدمى مضطر و ناچار گردد. و در حدیث است که:«گاه است مظلوم این قدر نفرین ظالم مى‌کند که مکافات ظلم او مى‌شود و زیاد مى‌آید و این زیادتى از براى ظالم باقى مى‌ماند و روز قیامت مطالبه مى‌کند». و اما ضد این، که دعاى خیر باشد از براى برادر دینى بهترین طاعات و فاضل‌ترین عبادات است و فایده آن بى‌حد و ثواب آن خارج از«حیزّ عد» است بلکه در حقیقت کسى که دعا به دیگرى کند دعا به خود کرده.حضرت رسول-صلّى اللّه علیه و آله-فرمودند که:«چون کسى در غیاب برادر خود به او دعا کند و فرمودند که:«در حق برادر مستجاب مى‌شود دعائى که در حق خود مستجاب نمى‌شود». و از حضرت امام زین العابدین-علیه السّلام-مروى است که:«چون ملائکه بشنوند که بندۀ مؤمن برادر خود را دعا مى‌کند در غیاب او یا او را به خوبى یاد مى‌کند، گویند: خوب برادرى هستى از براى برادرت، دعاى خیر به او مى‌کنى و حال اینکه او حاضر نیست و او را به خیر یاد مى‌کنى خدا به تو داد دو مقابل آنچه از براى او خواستى و ثنا کرد بر تو دو مقابل آنچه ثنا کردى بر او.و از براى تو است فضیلت بر او». و اخبار در این خصوص بى‌حد است و چه کرامتى از این بالاتر است که هدیه‌اى از دعا و طلب آمرزش از تو به برادر مؤمنت رسد و حال آنکه او در زیر طبقات خاک خوابیده. و تأمّل کن که روح او به چه حد از تو شاد مى‌شود که اهل و فرزندانش میراث او را قسمت مى‌کنند و در مال او عیش و تنعم مى‌نمایند و تو او را در تاریکى‌هاى شب یاد مى‌کنى و از خدا آمرزش او را مى‌طلبى و هدیه از براى او مى‌فرستى. و پیغمبر خدا-صلّى اللّه علیه و آله-فرمودند که: ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه...